Hirlijkheden aan de studie of op reis?

De studiereis naar Berlijn zit er weer op. En streng (als ik ook voor mezelf) ben: tijd voor evaluatie.

In een paar dagen tijd heb ik veel gezien, bezocht, beleefd, opgenomen, gelopen, genoten, gepraat etc. in de boeiende stad die Berlijn is.

Het is te vergelijken met collectievorming. Uit het meer dan royale aanbod (de aanschafinformatie)  is  een keus gemaakt voor bezoeken aan bibliotheken, musea, culturele instellingen (de aanschaf). Hier is een programma van gemaakt (de kast met nieuwe materialen). Het programma is weliswaar geordend (alfabetisch, nummeriek), maar betekenis krijgt het pas daarna. De keuze van de programmamaker (de collectionneur, de bibliothecaris, degene die de display maakt) bepaalt mede hoe de deelnemer (de bibliotheekbezoeker, de lener) het bezoek gaat waarderen en gebruiken. Voor informatie, recreatie, culturele ontwikkeling, educatie, verdieping, inspiratie, uitwisseling  of ontplooiing .

Ik kreeg het de afgelopen dagen allemaal mee en hoop het op mijn beurt weer uit te dragen. Wat me vooral bijgebleven is: mensen maken het. De zorg die aan tentoonstellingen besteed is, het plezier waarmee theater gemaakt wordt, de overtuiging waarmee aan internationale betrekkingen wordt gewerkt en de trots en de passie van onze bibliotheekcollega’s om mensen te bereiken en te inspireren het beste uit zichzelf te halen maakten deze dagen op mij grote indruk.

Het is gebeurd, en daarom kan het weer gebeuren.

Het Holocaust-Mahnmal  (Denkmal für die ermordeten Juden Europas) is een monument ter herdenking van de Jodenvervolgingt tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het bestaat uit 2711 betonblokken variërend in hoogte van 20 cm tot 4,5 meter met een tussenruimte van 95 cm.

Motto van het monument is een tekst van de Italiaanse schrijver Primo Levi, zelf overlevende van het vernietigingskamp Auschwitz: 'Het is gebeurd, en daarom kan het weer gebeuren. Dat is de kern van wat wij te zeggen hebben.'

Berlijn heeft veel “errinerungsorten”, gedenkplekken waar de recente geschiedenis in woord en beeld prachtig weergegeven wordt. Schoolklassen en hoogbejaarden, inwoners van Berlijn en toeristen worden goed geïnformeerd over het leed dat mensen elkaar aangedaan hebben voor en na de oorlog.

Het benadrukt de waarde van vrije informatie en goed geïnformeerde mensen.

Goed om dit tijdens deze studiereis naar Berlijn waar wij zijn voor horizonverbreding, uitwisseling van ervaringen, inspiratie en kennisoverdracht zo aan de lijve te ervaren.

De waarde van cultuur voor sociale cohesie.

De waarde van cultuur voor sociale cohesie was de rode draad die vandaag door onze bezoeken in Berlijn liep.

Als eerste ontmoetten we de zeer bevlogen collega’s in de Helen Nathan Bibliothek  http://www.stadtbibliothek-neukoelln.de/helene.htm Met enorm veel enthousiasme en inzet proberen ze de kinderen en jongeren in de wijk vaardigheden mee te geven waardoor deze kinderen later, anders dan  hun ouders, volwaardig aan de maatschappij deel kunnen nemen. In een in onze ogen, ouderwetse bibliotheek (veel boeken, hoge kasten, enorme balie, geen zelfbediening, weinig frontaal) bieden ze de grotendeels allochtone bevolking een stimulerende omgeving. Ondanks bezuinigingen op collectie en personeel tracht men in samenwerking met de scholen alle kinderen te bereiken.

Een aandoenlijk project vond ik de Bücher in Bewegung. In nauwe samenspraak met de leerkracht wordt voor een kind een reiskoffertje gevuld met geschikte materialen en tips voor het gebruik. De kinderen koesteren deze boeken en zijn er erg zuinig op, omdat het vaak het weinige “eigen” is dat dit kind heeft in het vaak grote gezin. Momenteel zijn er 70 koffertjes in omloop (op een bevolking van ruim 300.000 inwoners). Meer kan men niet aan omdat het zo’n arbeidsintensief project is (maatwerk) maar de wachtlijst is lang.

De Humboldt Box http://nl.wikipedia.org/wiki/Berliner_Stadtschloss is daarna wel een hele overgang. Hier horen we meer over de geplande bouw van het Stadtschloss waar naast musea ook collecties van de universiteits- en de stadsbibliotheek een plaats moeten krijgen. De bibliotheek moet de trekker worden waardoor ook de inwoners van Berlijn dit prestigieuze gebouw gaan bezoeken en niet alleen de toeristen.

’s Avonds bezoeken we in Kreuzberg een toneelvoorstelling. In het post-migrantisch theater Ballhaus Naunynstrasse http://www.ballhausnaunynstrasse.de/ wordt met bewoners toneel gemaakt. De acteurs zijn auto-didact en immigrant. In het toneelstuk spelen ze geen rol, maar laten ze hun eigen leven zien.

Hirlijkheden en route



Uit het boekje “Berlijn is van vandaag;  een literaire aanvulling op je reisgids”  samengesteld door Reinier van Wel & Pim van Tol haal ik de volgende cijfers:

Aantal inwoners: 3.431.000

Er vestigen zich elk jaar 15.000 mensen.

Een grote, drukke stad, maar vooral een relaxte stad. Weinig sirenes en zwerfvuil, auto’s verminderen vaart als wij als groep dwars oversteken, brede straten, veel groen.

Bijzonder indrukwekkend is de Bibliothek ohne Bücher, een monument ter nagedachtenis aan de boekverbranding op 10 mei 1933 door nationaal-socialistische studenten èn professoren  van de nabijgelegen universiteit.

Het monument, een glasplaat waardoor je in de diepte de lege boekenkasten ziet staan waar de 20.000 verbrande boeken hadden kunnen staan, ligt op een plein waar nog steeds de indrukwekkende gebouwen van de universiteit omheen staan. Zo kortzichtig.

Een grote tegenstelling met de centrale bibliotheek van de Humboldt Universiteit die we daarna bezoeken. Een prachtige architectuur, enorme hoeveelheden boeken, zelfs nog oude catalogusbakken (overigens goed opgenomen in de inrichting), indrukwekkende lees- en studiezalen die niet aan de vraag kunnen voldoen. Daarom heeft men een parkeerkaart ingevoerd waarmee studenten kunnen aangeven hoe lang ze de werkplek willen bezetten.

Zeer ruime openingstijden (8.00 – 23.00 uur), maar te weinig medewerkers om de aanwezige servicedesks te bemannen. Overigens kunnen de ca. 100 medewerkers tussen 11.30 uur en 14.00 uur gebruik maken van de mogelijkheid om een half uur fitnessles in de kantine te krijgen.

’s Middags leidt Jacques Schmitz, oud-correspondent NOS Oost-Europa ons rond door Berlin Mitte. Regelmatig blijft hij stilstaan bij een markant punt om ons iets voor te lezen uit het werk van een van de vele schrijvers die over Berlijn hebben geschreven.

Berlijn is vol geschiedenis. We bezoeken bijvoorbeeld het oude Joodse kerkhof, dat in 1943 vernietigd werd door de nazi’s. Vlak voor het einde van de oorlog werden hier bijna 2500 oorlogsslachtoffers, waaronder veel SS-ers, in een massagraf gedumpt. Een bijzondere mix van doden die nu onder een tapijt van klimop begraven liggen.

Hirlijkheden in Berlijn



 Met het netwerk van directeuren van openbare bibliotheken in Noord-Holland, verenigd in de SOOB, ben ik van dinsdagavond tot zaterdag in Berlijn. We gaan kijken waarom sommige culturele instellingen in Berlijn zo succesvol zijn en wat de toegevoegde waarde van cultuur voor een stad is.
Het programma ziet er veelbelovend uit: bezoeken aan bibliotheken worden afgewisseld met historie, theater en cultuur. In dit blog zal ik verslag doen van dit bezoek en een link leggen naar de praktijk van bibliotheek Kennemerwaard en onze gemeenten. Uiteraard zullen hirlijkheden niet vermeden worden.

Hirlijkheden op de barricade

Gisteren nam een aantal coryfeeën van ProBiblio afscheid. Er was een interessant programma samengesteld, literair met Pieter Steinz, chef bijlage Boeken NRC. Ook literair maar vooral gewoon weer ouderwets leuk een verhaal van Andre Brouwer, en een toekomstvisie op de bibliotheek van Lotte van Wulfften Palthe, designer. Wat me in dit verhaal vooral aansprak was dat zij aangaf dat het vooral belangrijk is om goed te kijken naar de omgeving om je heen, om nieuwsgierig te zijn, om open te staan voor wat er om je heen gebeurt, om waarde te creëren aan dat wat je doet en dat toe te passen op de bibliotheek.

Afscheid van collega’s is natuurlijk ook mooie gelegenheid voor een reünie van oud-collega’s en oud-bestuurders. Veel is er veranderd in al die jaren en toch weer niet. Anne Rube haalde in haar toespraak de jaren tachtig aan toen er ook grote bezuinigingen waren. Het verbaasde haar dat er toen flink gedemonstreerd werd. Nu is de situatie eigenlijk nog grimmiger, maar blijft het protest vooral lokaal. Zelfs de petitie steundebibliotheek.petities.nl is nog maar door iets meer dan 18.000 mensen getekend.

Collega F. en ik vertrokken vervolgens met gezwinde spoed naar de gemeente Castricum, waar de wethouder Financiën, H. Klijnstra, een presentatie van de Voorjaarsnota gaf. De Voorjaarsnota geeft een meerjarenbeeld voor de periode 2012-2015. Vooralsnog bezuinigt het College € 87.000 op de bibliotheek.

Hirlijkheden op school

Gisteren met collega J. op werkbezoek bij een directeur basisschool in een van de kleinere kernen van ons werkgebied. Doel van het gesprek is van de school te horen waar zij mee bezig zijn, waar hun grootste knelpunten liggen en welke dienstverlening van de bibliotheek daar op aan kan sluiten.

De educatieve dienstverlening van de bibliotheek is in onze drie gemeenten heel verschillend. Afhankelijk van beschikbare middelen (personeel, collectie, financiën), de vraag van de scholen en het beleid van de gemeente zijn producten en diensten voor het onderwijs tot stand gekomen. Soms kon er maatwerk worden geleverd en soms moest de bibliotheek zich beperken tot de jaarlijkse ontvangst van een aantal groepen volgens vaste programma’s en ondersteuning aan de leerkrachten ten behoeve van leesbevordering.

Nu de Onderwijsinspectie http://www.onderwijsinspectie.nl/ zich steeds kritischer uitlaat over de kwaliteit en het niveau van scholen, m.n. t.a.v. het reken- en taalonderwijs, zijn de scholen zich meer bewust van hun knelpunten en hebben daardoor ook een gerichte vraag aan de bibliotheek. Afhankelijk van het werkgebied constateert de ene school dat zij zich meer op taalontwikkeling moeten richten, terwijl de andere school juist een rol voor de bibliotheek ziet t.a.v. de informatieverwerving en –verwerking.

In Kennemerwaard is inmiddels een breed aanbod van programma’s en activiteiten ontwikkeld http://www.bibliotheekkennemerwaard.nl/basisonderwijs waar de scholen gebruik van kunnen maken. M.i.v. het schooljaar 2011-2012 betalen de scholen in de drie gemeentes hier ook hetzelfde voor. Elke school kan nu met zijn team bepalen waar zij dit jaar aandacht aan willen besteden, welke groepen welke activiteiten gaan doen of welke themakist geleend zal worden.

Ook op deze school hadden wij een goed, inhoudelijk gesprek. De school denkt bij de bibliotheek vooral aan het lenen van boeken en is zeer verrast als zij over al onze mogelijkheden hoort en de ondersteuning die we bij hun lessen kunnen bieden. Dit aanbod staat overigens goed beschreven in het programma-aanbod van de bibliotheek. Een persoonlijke toelichting blijkt echter tot nieuwe inzichten te leiden over de toepassing van de diverse programma’s en niet alleen tot een optelling voor de school van de kosten die dit met zich meebrengt.

De diverse vraag van de scholen kan voor de medewerkers en de planning in de vestigingen wel gevolgen hebben. Het is belangrijk dat tijdig bekend is wat de behoefte van de scholen in het nieuwe schooljaar is om een goede planning te kunnen maken van benodigde formatie, kennis, beschikbare ruimte en materialen.

Het loont de moeite om hier goed in te investeren om de 99 basisscholen in ons werkgebied te kunnen verrassen en verrijken met onze kennis en producten ten behoeve van  leesbevordering, taalontwikkeling en mediawijsheid.

Hirlijkheden en bezuinigen

Zolang ik in de bibliotheek werk heb ik met bezuinigingen te maken. Toen ik in 1981 mijn diploma van de Frederik Muller Academie op zak had, sloeg de (jeugd)werkloosheid toe. Gelukkig kreeg ik mijn droombaan als hoofd van de nieuwe bibliotheek in Wormer, maar nog voordat deze openging troffen de bezuinigingen van het Rijk (dat toen nog voor 85% het bibliotheekwerk financierde) de bibliotheek en gingen we met 63 uur formatie van start i.p.v. de beoogde 160 uur, waardoor de nieuwe bibliotheek slechts 12 uur per week open kon. Het werden magere jaren waarin we met zijn allen actie voerden onder het motto: Help, de bibliotheek verzuipt.

Het was een weelde om in 1992 hoofd van de bibliotheek in Castricum te worden. Wat een financiele ruimte, wat een budget. Weliswaar vonden bestuur en directie dat de bibliotheek meer verdiende en was er al een aantal jaren met een tekort afgesloten, voor mij was het na jaren sappelen een uitdaging om de begroting en jaarrekening sluitend te maken.

Echter de bezuinigingen volgden me ook hier. Toen we in 1999 met Limmen gingen samenwerken was dat omdat Limmen het zelfstandig niet langer kon redden. En na de gemeentelijke herindeling van Castricum, Akersloot en Limmen in 2002 tot Gemeente Castricum was het ook afgelopen met het ruimhartig (financieel) beleid van en voor Akersloot en moesten beide vestigingen voortaan mee-eten uit de voorzieningen van de voormalige bibliotheek Castricum.

In 2005 sloeg het noodlot (lees: de bezuinigingen) nog eens flink toe en dreigde de vestiging in Limmen gesloten te worden. Het nieuwe College voorkwam dit door een deel van de bezuinigingen terug te draaien, maar het was een uitdaging voor het team om met een in verhouding lage subsidie zoveel mogelijk activiteiten te ontplooiien, een hoog gebruikerspercentage te houden en het rendement van de collectie optimaal te houden.

Het besluit om Castricum te laten fuseren met de bibliotheken van Alkmaar en Heerhugowaard overtuigde de gemeente om het subsidie met ruim 16% te verhogen. Helaas, hebben we daar niet zo lang van kunnen genieten, want een nieuwe bezuinigingsgolf heeft de bibliotheek getroffen.

Niet alleen de gemeente Castricum bezuinigt, ook de gemeente Heerhugowaard heeft voor volgend jaar een bezuiniging afgekondigd. Voor Alkmaar moeten we het nog even afwachten. In ieder geval krijgen we al een paar jaar geen loon- en prijscompensatie, waardoor er ook bezuinigd moet worden.

Het MT steekt veel tijd in overleg met de diverse wethouders, voorlichting aan gemeenteraadsleden, bezoeken van raadsactiviteiten, gesprekken met belanghebbenden, zoals de wijkvereniging in Oudorp of de directeuren van basisscholen in Akersloot, Limmen en de Noord. Met zijn allen proberen we de functie van de bibliotheek in de diverse kernen te behouden, zodat elke inwoner, mobiel of niet mobiel, jong of oud, de kans krijgt zich te verrijken met de producten van de bibliotheek. 

Hirlijkheden zet door

Een van de dingen die ik me voorgenomen heb tijdens de "23 Dingen" is mijn blog te gebruiken voor het delen van informatie m.b.t. de ontwikkelingen in Kennemerwaard en dan met name de onderwerpen die direct verband houden met de werkzaamheden in de frontoffice (en dat is natuurlijk bijna alles).
Ik heb mijn blog Hirlijkheden, afgeleid van mijn initialen, dus nieuw leven ingeblazen oftewel een ander uiterlijk gegeven (herinrichting in termen van de frontoffice) en hoop hiermee de collega's in Kennemerwaard te informeren en te verleiden om een reactie te geven, zodat we er samen rijker van worden.

Het eerste dat ik met jullie wil delen is een wijsheid die ik lang geleden in een cursus heb opgedaan (en die ik sindsdien vaak doorverteld heb) over het maken van regels, reglementen en afspraken in de bibliotheek:

2% van onze klanten zijn geweldig, ontzettend aardig, maken complimenten, laten een bedankje of doosje bonbons voor het team achter, kortom: daar heb je het met elkaar over;
2% van onze klanten zijn verschrikkelijk, spelen de medewerkers tegen elkaar uit (van die mevrouw mocht het wel), zeuren tot ze hun zin krijgen, ontduiken de regels, kortom: daar heb je het met elkaar over;
96% van onze klanten is gewoon, daar heb je het eigenlijk niet over.

Dat betekent dat we de regels die we maken om de boel goed te laten lopen dus eigenlijk voor die 2% lastpakken maken en dat we daar 98% van onze klanten mee lastig vallen.

Hiermee wil ik niet zeggen dat we de boel maar op zijn beloop moeten laten, maar het is een gedachte die het werk wel kan relativeren en je kan laten genieten van al die klanten die gewoon blij met de bibliotheek zijn.

(Wat een geluk trouwens dat er niet meer dan 2% geweldige klanten zijn. We zouden tonnetje rond worden).

Ding 23: Afterdinner

Gehaald! Net voor de uitreiking van de certificaten heb ik de eindstreep gehaald.
Hoewel het niet altijd makkelijk was om tijd vrij te maken voor De Dingen heb ik van dit traject genoten. De 23 dingen waren voor mij een uitgebreid buffet om van te proeven, te genieten, anderen deelgenoot van te maken en soms voor te bedanken: "het is mijn smaak niet".
Een aantal jaar terug had ik de 23 dingen doorgelezen om bij te blijven, maar het zelf uitvoeren is toch wezenlijk anders. Ik wil het alle collega's aanraden.
Favoriete nieuwe dingen waren voor mij Bloggen (wat dacht ik daar anders over) en RSS. Andere dingen heb ik herontdekt of ben ik weer beter gaan gebruiken. Enkele dingen waren aan mij niet besteed.
Omdat het mij zo inspireerde en dwong om na te denken over het nut of noodzaak voor de bibliotheek zou ik graag met het hele bedrijf verder gaan. Bovendien was ik erg onder de indruk van het enthousiasme, de ideeën en de inspiratie van mijn medeDingers. Zonde om hier verder niets meer mee te doen.
Een aantal collega's hebben inmiddels de VerdiepDingen gedaan, misschien is dat ook voor anderen een handige aanvulling op de eigen werkzaamheden. Ik zou het ook wel leuk vinden als er elke maand/kwartaal een (nieuw) Ding voor het hele bedrijf centraal staat. Wat betekent dit voor onze klant, ons werk of kunnen wij hier niet-klanten mee bereiken?
Kunnen we onze klanten stimuleren om mee te doen?
Zullen we in ons cursusprogramma 2011/2012 Dingen voor lezers, docenten etc. opnemen?
Maken we een team om content van klanten te vergaren?
Eigenlijk waren de 23 dingen gewoon een manier om:

mensen te inspireren
elkaar te ontmoeten
en levenslang te leren

Kortom: de bibliotheek.

Ding 22: Hirlijkheden 2.0

Na een zonnige 1e Paasdag met afternoontea met mijn familie kwam er ook een paasdag 2.0 waarbij mijn schoonvader te gast was. Zo kwamen de laatste Dingen wel een beetje in de knel (omdat er ook nog powerpoints en video's voor de trouwdag van oudste gemaakt moesten worden).
Tussen de bedrijven door verdiepte ik me verder in bibliotheek 2.0. Twee jaar terug heb ik me bij de bibliotheek 2.0 ning community aangemeld, maar de tijd ontbreekt om hier structureel iets mee te doen. Af en toe volg ik de collega's weer een tijdje.
Wat me erg aansprak van dit Ding 22 waren de artikelen van de binnen- en buitenlandse collega's. Het manifest van Hamann deed wel een appèl op mij. Met de linkerkolom was ik het wel eens, de rechterkolom ging nog veel verder. Zover zijn we nog niet.
In de andere artikelen vond ik wel bevestiging voor het idee dat ik gedurende deze cursus steeds meer kreeg: wij moeten als bibliotheek voor onze klanten de barrieres wegnemen: mensen die iets zoeken moeten via onze website (of hun eigen community, zie de 11 jarige Casper) meteen hun vraag kunnen stellen, mensen opzoeken in hun dagelijks (web)leven, bibliothecaris moet een trendspotter zijn (oef), mensen die nog dolende zijn worden door ons mediawijs gemaakt, de bibliotheek blijft fysiek en digitaal mensen inspireren.

Ding 21: Hirlijkheden rust wat uit

Morgen is het Pasen en dat betekent volgens een jarenlange traditie een afternoon tea met mijn familie. We maken allemaal wat en om het jaar is het bij mij of bij mijn zusje. De familie wordt steeds groter en daarmee ook het aantal verschillende sandwiches, koekjes, taarten etc.
Ik stort me dit jaar behalve op het bakken van een taart en het smeren van zalmsandwiches op macarons. Voorheen zag je die alleen in Frankrijk, maar langzamerhand veroveren deze kleurige koekjes de hele wereld.
Een leuke oefening (tijdens een pauze waarin de macarons moeten drogen) voor dit Ding. Worldcat (133 treffers) heb ik jaren terug ontdekt, de geboorte van de catalogus van de OBA (42) maakte ik mee tijdens Nieuw Elan en onze eigen catalogus (1) wordt steeds leuker als het om interactief handelen gaat. Wat ik alleen jammer vind dat er altijd meerdere stappen nodig zijn voordat je de zoekterm kunt invoeren. Daarna moet je dan nog kiezen: titel, onderwerp, woord etc. Beetje omslachtig voor de snelle gebruiker. Van de aquabrowser en de oba vind ik leuk dat je op zoveel verschillende media kunt zoeken, maar of dat ook echt gebruikt wordt?

Ding 20: Culi

?
Enkele maanden terug heb ik Spotify gedownload n.a.v. een artikel in Computertotaal. Vooral om meer van dit fenomeen te weten te komen (zo heb ik ook een budgetbewakingsprogramma gedownload) en niet omdat ik zo muzikaal ben. Ik heb weliswaar met veel plezier in een koor gezongen en doe dat in de kersttijd nog steeds, maar voor kennis over muziek val ik terug op onze dochter. Zij speelt zelf dwarsfluit en treedt a.s. zondag op met dit muziekstuk dat niet alleen op youtube maar ook op spotify terug te vinden is (sonatino I Allegro van Eldin Burton). Voor recepten valt zij inmiddels weer op mij terug. Had zij als kind een hekel aan mijn menu's ("we eten altijd culi")nu zij op zichzelf woont ligt dat inmiddels anders.
Maar wat betekent dit voor de bibliotheek? Niets digitaal zonder fysiek, niets fysiek zonder digitaal? Kunnen wij met onze fysieke muziekcollectie nog iets toevoegen aan de digitale mogelijkheden? Dochter is er snel mee klaar: nee hoor, dat download ik. Alleen voor bladmuziek komt ze naar de bibliotheek. Misschien kunnen we daar iets mee

Ding 19: Hirlijkheden doet sociaal

Jaren terug ben ik al lid geworden van Bibliotheek2.0Ning, vooral uit nieuwsgierigheid. Eerlijk gezegd doe ik er niet zoveel mee, al vind ik de nieuwsfeiten die ik zo ontvang wel handig.

LinkedIn gebruik ik een paar jaar. Hier vinden soms onverwachte ontmoetingen plaats. Ik moet alleen mijn profiel nog eens goed aanpassen/bijwerken zodat ik mogelijk ook aantrekkelijk voor de markt ben. Ik hoorde onlangs tijdens een netwerkbijeenkomst een jonge medewerker van de gemeente Beverwijk vertellen dat ze maandelijks een aantal uitnodigingen krijgt van werkgevers om te solliciteren n.a.v. haar LinkedIn profiel. En ik maar twijfelen over wat ik allemaal met de wereld wil delen.

Facebook ben ik pas gaan gebruiken n.a.v. de 23 dingen. Ik denk niet dat ik hier heel actief mee doorga, hoewel mijn vrienden verrast en blij reageerden op mijn aanmelding. Ik spreek of mail ze toch liever rechtstreeks.

Bibliotheek en social media: twitter, facebook en LinkedIn als grote drie. We moeten ons echter goed realiseren dat dit een andere houding van ons vereist. We moeten echt in contact willen komen met onze klant, niet alleen onze boodschap/informatie zenden, maar vooral willen weten wat de klant ons wil vertellen. We moeten met de klant in dialoog gaan. Ook reageren op negatieve berichten. Ik vraag me af of we dat wel kunnen en willen.

Dus voordat we ons in de social media storten graag even een bezinningsmoment http://www.frankwatching.com/archive/2011/02/25/social-media-luisteren-is-het-nieuwe-zakendoen/

Ding 18: Hirlijkheden in of uit de kast

Mobiel Internet sla ik even over. Ik vind het handig, vooral als ik mobiel ben (lees in de trein zit), want dan werk ik na een dagje vergaderen toch maar mooi meteen mijn mail weg.

Dus meteen maar aan de gang met Library Thing. Had er al veel over gehoord/gelezen, dus was wel nieuwsgierig. Typisch iets voor als ik in mijn bejaardenflatje zit. Voor die tijd heb ik er geen tijd/zin in. Ik laat me liever fysiek verleiden in de geweldige bibliotheek van Akersloot.

Maar natuurlijk heb ik wel keurig 10 van mijn favoriete boeken toegevoegd om te zien hoe het werkt. Leuk om die discussies daarover te zien en weer de lijstjes te lezen van degenen met wie je meerdere titels gemeen hebt.

Mooi om nu een antwoord te hebben op de vraag die ik toch een aantal keren aan het inlichtingenbureau gehad heb: Mevrouw kunt u me vertellen hoe ik mijn boeken catalogiseer? Hierbij ging het om priveverzamelingen maar ook om bedrijfsbibliotheken.

n.a.v. ding 16: Hirlijkheden houdt het luchtig

N.a.v. de reactie van de coach op mijn vorig bericht is het me zojuist gelukt een filmpje in te voegen op dit blog. Wat wonderlijk was dat dit me niet lukte toen ik nog niets geschreven had (en nog geen foto had geplakt), maar dat het een "eitje" was toen er eenmaal tekst stond. Nu kan iedereen met Pasen meringues eten.

Ding 16: Hirlijkheden op film

Al jaren bak ik met Pasen de meringues van Cees Holtkamp, het recept ooit geknipt uit de NRC. Deze schuimpjes hebben de juiste mix van zoet, knapperig en plakkerigheid waar de hele familie dol op is. Dit jaar kreeg ik voor mijn verjaardag het boek met alle recepten van deze befaamde Amsterdamse banketbakker. Door een vriendin werd ik getipt op de filmpjes van Foodtube, www.foodtube.nl of rechtstreeks te bekijken via YouTube. Helaas lukte het me niet om de embed code in mijn blog te publiceren. Overigens waarom levert het trefwoord bibliotheek Kennemerwaard slechts 1 item op bij YouTube? Via bibliotheek Alkmaar en bibliotheek Heerhugowaard zijn ook nog wat recente filmpjes te zien. Waarom deze niet aan onze site gehangen? En waarom verleiden wij onze bezoekers niet met een teaser trailer voor al die geweldige activiteiten die we organiseren. Mogelijk heeft bijvoorbeeld onze samenwerkingspartner de Volksuniversiteit ook wel enthousiaste cursisten die dat voor ons kunnen maken? (Overigens zag ik nu dat "de zus van Erna" ook in 2007 al in het land was). Waar het diepe web al niet goed voor is.

Ding 15: Hirlijkheden gaat op pad

Het was de bedoeling om met een goed gevulde picknickmand langs alle vestigingen van Kennemerwaard te reizen om te zien of de bibliotheek wel als zodanig aangeduid was op Googlemaps. Helaas stormde het nogal en heeft Hirlijkheden geen toeristische nieuwe route ontworpen langs al onze vestigingen. Het lijkt me wel zinvol als onze vestigingen, liefst met logo, worden gemarkeerd in de kaarten van Google maps. Je kunt tenslotte niet vaak genoeg genoemd worden. En misschien deze zomer toch een reden voor een personeelsuitstapje?

Ding 14: Kletsen met Hirlijkheden

Chatten, het bracht me jaren terug wel eens tot wanhoop als de puberdochters daar meer mee bezig waren als met hun huiswerk. Of ze het nu nog steeds gebruiken, nu ze boven de 21 zijn? Ik zal het toch eens vragen.
Zelf heb ik de chatfunctie van een bank wel eens gebruikt. Heel handig toen ik vast liep met internetbankieren en op deze manier supersnel antwoord kreeg.
Daarom lijkt het me ook een ideaal medium voor de bibliotheek. Waarom hebben we dat in Kennemerwaard nooit opgezet? In Flevoland hebben de bibliotheken dat toch jaren terug ook al gedaan? Hoe is dat eigenlijk bevallen? Toch eens aan onze directeur vragen.
Ik heb m.b.v. Google talk chatback een chatvenster op mijn blog gezet. Helaas blijft dat aangeven dat ik offline ben (ook nadat ik chat via gmail geactiveerd heb). Dan kan ik dus zodirect eigenlijk wel gewoon naar bed gaan.

Ding 12 en 13: Hirlijkheden aan de bak

Weer net terug van vakantie valt het even niet mee om weer in het strenge regime van huiswerk maken te komen. Morgen is de terugkomdag, dus een stok achter de deur.

Twitter: vorig jaar maart enthousiast een account aangemaakt, maar eerlijk gezegd is het daarbij gebleven. Ik vergeet domweg dat ik op deze manier anderen deelgenoot kan maken van mijn belevenissen en hen zelfs misschien kan attenderen op interessante feiten, filmpjes en reviews. Voor de bibliotheek zou ik Twitter graag inzetten om op een snelle manier antwoord te krijgen van onze gebruikers op voor ons prangende vragen.

Google docs heeft voor mij al jaren zijn functie bewezen. Uiteraard was een van de eerste documenten die ik op deze manier deelde een recept: Ricetta Zucotto. Eerlijk gezegd deed ik dat om op die manier een document met mezelf te delen (kon ik tijdens het koken beneden op de laptop kijken wat ik boven op mijn werkkamer op mijn toen nog vaste pc ingevoerd had). Tegenwoordig gebruiken we google docs ook als MT om samen aan documenten te werken.

Hirlijkheden is de weg kwijt

Cursus en vakantie gaan misschien toch niet zo goed samen. Ik loop tegen allerlei zaken aan:

-hoe krijg ik een link in een bericht zonder dat de hele naam van de pagina in beeld is? Ik heb het geprobeerd volgens de uitleg van Rob Coers op de 23 dingen site, maar dat lukte niet.

-kan ik een vooraf gemaakte tekst in word kopieeren naar mijn blog? Ook dit lukte niet.

-kan een blogbericht ook vol zijn? Ik weet dat het advies 100 woorden is, maar het kan toch langer?

-bij het maken van een blog raakte ik mijn bericht "kwijt", ik wilde nog een foto invoegen, maar kon het hele blog niet meer vinden. Alleen in lijst berichten bewerken. Daar heb ik toen maar voor publiceren gekozen. Daarom komt hier alsnog de foto behorend bij het vorig bericht.

Hirlijkheden heeft het licht gezien!

En ook op dag 3 van onze vakantie in Finland geen culinaire hoogstandjes. 's Middags scheuren we op sneeuwscooters door de prachtige winterse bossen. Had ik ding 6 tot en met 8 beter bestudeerd, dan hadden jullie nu sensationele beelden bij dit bericht gehad. Daarna even thuis voor een snelle pannenkoek en daarna aan het begin van de avond opnieuw achter het rendier om het Noorderlicht te zoeken. Nu kun je het Noorderlicht helemaal niet op bestelling zien, want je bent afhankelijk van de weersomstandigheden.

Dit keer had de eigenaar de rendieren en de sleeen aan elkaar gebonden, want hij was veel te bang dat wij zo'n kostbaar dier in het donkere bos zouden laten verdwijnen. Rond een groot kampvuur, gezeten op een rendiervelletje, genoten we dit keer van warm sap en een koekje.

Nadat we diverse keren bij vage lichtgevende wolken al gewezen waren op "the Northern Light" en het mij meer de laserstralen van Bob's Saloon leken of de weerkaatsing van het licht van de kassen in Heerhugowaard, raakten we op een open plek diep in het bos, liggend in de sneeuw, toch onder de indruk van een schitterende voorstelling van Aurora Borealis.

Hirlijkheden op vakantie

Omdat ik mij deze cursus heel goed aan de planning probeer te houden, ben ik deze week dus met man en kind op vakantie gegaan. Dankzij RSS was ik goed op de hoogte van de weersomstandigheden in Salla https://www.lapland.nl/nl/lapland/winterwonderland/salla/ afgelopen weken: -30 graden was geen uitzondering. Wij brachten natuurlijk ons zonnige humeur mee, waardoor het inmiddels 2 graden boven nul is.

Helaas is er over de culinaire heerlijkheden hier nog niet zoveel te vertellen. Wij vlogen met Transavia, dus dat betekent eigen broodje mee. Pas om 23.00 uur trokken wij ons huisje in, waar de opgemaakte bedden aantrekkelijker waren dan alle apparatuur in de keuken.

De volgende dag begonnen wij met een Huskysafari die onderweg onderbroken werd met een warm vuur, zelfgeroosterde worstjes, koffie en een doughnut. 's Avonds waren wij zo rozig dat wij ons beperkten tot de uit Nederland meegenomen macaroni met een potje saus. Wat kun je daarvan genieten!

Op dag 2 verruilden wij de husky's voor rendieren. Terwijl ik dacht dat ik alleen maar mooi hoefde te zijn in de slee, bleek dat we toch echt ieder ons eigen rendier moesten mennen.Gelukkig werd ook deze inspannende tocht onderbroken met een koffiepauze in een kota, uiteraard met de worstjes en doughnut en een groot vuur. Daarna hadden we geen puf meer om uit eten te gaan in een van de twee restaurants die hier in de wijde omgeving te bekennen zijn, dus kozen we voor pannenkoeken. Helaas bleek toen ik begon met bakken dat wij de boter waren vergeten te kopen, dus dat werd weer macaroni. Nu alleen met pesto, want de saus was op.

Ding 11: Wikiwiki

Ik zal heel snel nog wat kennis met jullie delen: De pizza Hawaii is na de Margherita de pizza die het meest besteld wordt bij de pizzakoerier.

In een eerder blog pleitte ik voor kennisuitwisseling van medewerkers via Intranet. Ik heb nu geleerd dat een wiki daar meer geschikt voor is.

T.b.v. onze klanten lijkt het mij handig als we landelijk dossiers maken die we via onze site toegankelijk maken en (laten) verrijken met lokale informatie.

Ook kunnen we bevorderen dat inwoners kennis delen, bijvoorbeeld over lokale geschiedenis of rondom duurzaamheid.

Zelf had ik echter het probleem dat het me niet lukte om op de 23 dingen wiki informatie toe te voegen. Was het soms te koud voor de zandbak?

Ding 10: Hirlijkheden of gewoon Delicious

Tsja, en dan ben je zo weer 2 avonden verder en weet ik eigenlijk nog niet goed wat ik aan Delicious heb. Van het 23 dingen account werd ik een beetje iebelig. Wat moet ik met al die informatie?
Mijn eigen account aangemaakt en gisteravond rondom formulemanagement en mijn a.s. vakantie heel wat bookmarks verzameld. Helaas vanavond werkte mijn wachtwoord of gebruikersnaam niet meer. Opnieuw een account aangevraagd en wie schetst mijn verbazing toen ik bij mijn "eigen" lijstje aankwam.
Mogelijk is het iets voor mijn eigen werkzaamheden, maar vooral het sociale element, het delen lijkt mij iets voor onze inlichtingenmedewerkers.

Ding 9: Welke geweldige ideeën zijn intussen ontsproten?

Na een paar weken bloggen ben ik enthousiaster geworden voor dit fenomeen. Betwijfelde ik een half jaar terug nog nut en noodzaak (leek me zo'n egotripperij), nu laat ik me privé en zakelijk al extra informeren via verschillende blogs.

Ik zie voor de bibliotheek zowel voor intern als extern gebruik wel mogelijkheden.

Allereerst moet je je wel goed realiseren voor wie een blog bedoeld is. Wie wil je op de hoogte houden, waarvan en door wie.

Op de website een blog over de functie van de bibliotheek, informatie n.a.v. de gekozen strategie, de waarde van de dienstverlening, de keuzes waar de bibliotheek voor staat etc. krijgt autoriteit wanneer dit door de directeur geschreven wordt.

Een blog met boekbesprekingen, tips over het gebruik van de collecties of aanbevelingen is voor klanten leuk als dit door meerdere bibliotheekmedewerkers wordt bijgehouden.

Zo is het voor klanten wellicht ook interessant als de specialisten van Kennemerwaard schrijven over digitale of educatieve ontwikkelingen.

Ook kan ik me iets voorstellen bij een cultureel blog met "uitgaantips" n.a.v. geprogrammeerde activiteiten of juist na afloop van een geslaagde activiteit.

Uiteraard moet elk blog voorzien zijn van RSS, zodat klanten zich selectief kunnen laten informeren.

Blogs voor klanten moeten zakelijk en informatief zijn en geen last hebben van spruitjeslucht.

Voor intern gebruik lijkt me bloggen ook ideaal. Je kunt je collega's veel beter op de hoogte houden waar je mee bezig bent of waar je mee tegenaan loopt in de praktijk van alle dag.

Kan dit ook aan ons intranet worden toegevoegd?

Plaatjes vullen geen gaatjes: ding 6 en 7 Flickr

De vorige cursus 23 dingen ben ik hier blijven hangen en dat is geen toeval. Ik heb niet zoveel met foto's en fotograferen. Ik heb zelfs eens overenthousiast alle babyfoto's van mijn zoon van de computer gegooid (en zelfs bevestigd). Au.

Ben ook al 2 x enthousiast met een digitaal foto-album begonnen, maar vind het toch wel heel veel tijd kosten.

Serieus heb ik nagedacht over nut en noodzaak van Flickr voor de bibliotheek, maar verder dan illustraties bij werkstukken kwam ik niet. Je zou natuurlijk een rondleiding door de bibliotheek via foto's kunnen doen, maar ik laat de mensen de bibliotheek liever ervaren. Misschien een bezoek voorbereiden d.m.v. foto's? Iets uitleggen? Of Flickr gebruiken om foto's van bibliotheekactiviteiten te verspreiden? Hoe zit het dan met privacy van gefotografeerde personen?

Ik zal zo eens spieken bij de collega's welke toepassingen zij zien voor dit fenomeen.

Uiteindelijk ben ik maar een culinair voorproefje op onze reis naar Finland via Flickr gaan zoeken: een foto van Rendier met eieren. Ik heb de URL geupload, maar kreeg geen plaatje. Daar ik dit gerecht jullie niet wil onthouden, heb ik de foto nu maar gekopieerd en ingevoegd. Helaas werd dat een heel klein hapje.

Nieuw jaar, nieuw menu.

De kans gekregen om me bij de nieuwe groep 23 dingers aan te sluiten.

Ik kwam namelijk het vorig seizoen niet verder dan ding 8 :(

O.a. doordat ik me liet verleiden me op allerlei interessante blogs te abonneren.

Het deed me een beetje denken aan de begintijd van Internet, wanneer je ook avonden lang van het ene onderwerp naar het andere surfde, vol verbazing over alles wat je tegenkwam op dat grote wereldwijde web.

Ook nu lees ik de meest interessante dingen, klik door op allerlei links, bekijk filmpjes en vraag me daarna vertwijfeld af hoe ik daar toch een beetje structuur in moet krijgen?

Of moet ik dat misschien wel helemaal niet willen?

Soms is het heerlijk om volgens menu te eten waarbij de gangen precies op elkaar afgestemd zijn, maar het kan ook fantastisch zijn om allemaal verschillende hapjes te proeven en te genieten van al die verschillende smaken.

Kortom "mededingers" laten we ons laven aan alles wat deze cursus biedt. Wie weet waarmee we onze klanten daarna kunnen verleiden.