Ding 14: Kletsen met Hirlijkheden

Chatten, het bracht me jaren terug wel eens tot wanhoop als de puberdochters daar meer mee bezig waren als met hun huiswerk. Of ze het nu nog steeds gebruiken, nu ze boven de 21 zijn? Ik zal het toch eens vragen.
Zelf heb ik de chatfunctie van een bank wel eens gebruikt. Heel handig toen ik vast liep met internetbankieren en op deze manier supersnel antwoord kreeg.
Daarom lijkt het me ook een ideaal medium voor de bibliotheek. Waarom hebben we dat in Kennemerwaard nooit opgezet? In Flevoland hebben de bibliotheken dat toch jaren terug ook al gedaan? Hoe is dat eigenlijk bevallen? Toch eens aan onze directeur vragen.
Ik heb m.b.v. Google talk chatback een chatvenster op mijn blog gezet. Helaas blijft dat aangeven dat ik offline ben (ook nadat ik chat via gmail geactiveerd heb). Dan kan ik dus zodirect eigenlijk wel gewoon naar bed gaan.

Ding 12 en 13: Hirlijkheden aan de bak

Weer net terug van vakantie valt het even niet mee om weer in het strenge regime van huiswerk maken te komen. Morgen is de terugkomdag, dus een stok achter de deur.

Twitter: vorig jaar maart enthousiast een account aangemaakt, maar eerlijk gezegd is het daarbij gebleven. Ik vergeet domweg dat ik op deze manier anderen deelgenoot kan maken van mijn belevenissen en hen zelfs misschien kan attenderen op interessante feiten, filmpjes en reviews. Voor de bibliotheek zou ik Twitter graag inzetten om op een snelle manier antwoord te krijgen van onze gebruikers op voor ons prangende vragen.

Google docs heeft voor mij al jaren zijn functie bewezen. Uiteraard was een van de eerste documenten die ik op deze manier deelde een recept: Ricetta Zucotto. Eerlijk gezegd deed ik dat om op die manier een document met mezelf te delen (kon ik tijdens het koken beneden op de laptop kijken wat ik boven op mijn werkkamer op mijn toen nog vaste pc ingevoerd had). Tegenwoordig gebruiken we google docs ook als MT om samen aan documenten te werken.

Hirlijkheden is de weg kwijt

Cursus en vakantie gaan misschien toch niet zo goed samen. Ik loop tegen allerlei zaken aan:

-hoe krijg ik een link in een bericht zonder dat de hele naam van de pagina in beeld is? Ik heb het geprobeerd volgens de uitleg van Rob Coers op de 23 dingen site, maar dat lukte niet.

-kan ik een vooraf gemaakte tekst in word kopieeren naar mijn blog? Ook dit lukte niet.

-kan een blogbericht ook vol zijn? Ik weet dat het advies 100 woorden is, maar het kan toch langer?

-bij het maken van een blog raakte ik mijn bericht "kwijt", ik wilde nog een foto invoegen, maar kon het hele blog niet meer vinden. Alleen in lijst berichten bewerken. Daar heb ik toen maar voor publiceren gekozen. Daarom komt hier alsnog de foto behorend bij het vorig bericht.

Hirlijkheden heeft het licht gezien!

En ook op dag 3 van onze vakantie in Finland geen culinaire hoogstandjes. 's Middags scheuren we op sneeuwscooters door de prachtige winterse bossen. Had ik ding 6 tot en met 8 beter bestudeerd, dan hadden jullie nu sensationele beelden bij dit bericht gehad. Daarna even thuis voor een snelle pannenkoek en daarna aan het begin van de avond opnieuw achter het rendier om het Noorderlicht te zoeken. Nu kun je het Noorderlicht helemaal niet op bestelling zien, want je bent afhankelijk van de weersomstandigheden.

Dit keer had de eigenaar de rendieren en de sleeen aan elkaar gebonden, want hij was veel te bang dat wij zo'n kostbaar dier in het donkere bos zouden laten verdwijnen. Rond een groot kampvuur, gezeten op een rendiervelletje, genoten we dit keer van warm sap en een koekje.

Nadat we diverse keren bij vage lichtgevende wolken al gewezen waren op "the Northern Light" en het mij meer de laserstralen van Bob's Saloon leken of de weerkaatsing van het licht van de kassen in Heerhugowaard, raakten we op een open plek diep in het bos, liggend in de sneeuw, toch onder de indruk van een schitterende voorstelling van Aurora Borealis.

Hirlijkheden op vakantie

Omdat ik mij deze cursus heel goed aan de planning probeer te houden, ben ik deze week dus met man en kind op vakantie gegaan. Dankzij RSS was ik goed op de hoogte van de weersomstandigheden in Salla https://www.lapland.nl/nl/lapland/winterwonderland/salla/ afgelopen weken: -30 graden was geen uitzondering. Wij brachten natuurlijk ons zonnige humeur mee, waardoor het inmiddels 2 graden boven nul is.

Helaas is er over de culinaire heerlijkheden hier nog niet zoveel te vertellen. Wij vlogen met Transavia, dus dat betekent eigen broodje mee. Pas om 23.00 uur trokken wij ons huisje in, waar de opgemaakte bedden aantrekkelijker waren dan alle apparatuur in de keuken.

De volgende dag begonnen wij met een Huskysafari die onderweg onderbroken werd met een warm vuur, zelfgeroosterde worstjes, koffie en een doughnut. 's Avonds waren wij zo rozig dat wij ons beperkten tot de uit Nederland meegenomen macaroni met een potje saus. Wat kun je daarvan genieten!

Op dag 2 verruilden wij de husky's voor rendieren. Terwijl ik dacht dat ik alleen maar mooi hoefde te zijn in de slee, bleek dat we toch echt ieder ons eigen rendier moesten mennen.Gelukkig werd ook deze inspannende tocht onderbroken met een koffiepauze in een kota, uiteraard met de worstjes en doughnut en een groot vuur. Daarna hadden we geen puf meer om uit eten te gaan in een van de twee restaurants die hier in de wijde omgeving te bekennen zijn, dus kozen we voor pannenkoeken. Helaas bleek toen ik begon met bakken dat wij de boter waren vergeten te kopen, dus dat werd weer macaroni. Nu alleen met pesto, want de saus was op.